Over een lange reis en slaapplaatsen om over naar huis te schrijven
We zijn vrijdag aangekomen in Katherine, na een reis van 5 dagen van samen 3100 km! Gemiddeld zo'n 600 km per dag in een bloedhete auto (dus zonder airco) waar een klein ventilatortje hardnekkig probeert om ons wat koelte te bezorgen maar wat aanvoelt als een hete föhn. 's Nachts was het veel koeler, maar vanwege de kangaroes wordt er dan afgeraden om te rijden en toen we de hoeveelheid dode dieren zagen begrepen we dat ook wel.. Maar ach, een mooi uitzicht, muziek (bedankt Steef!) en een Quest (Bedankt Frog!) doet wonderen. Dorpen waren om de 100 a 200 km en de betekenis van het woord ‘dorp' wordt hier ook wat ruimer genomen. Vaak is het een pompstation (met benzineprijzen variërend van $ 1,245 tot $ 1,975*!!) een supermarktje, een plek waar reizigers kunnen overnachten (hotel/motel) en een paar huizen waar de eigenaren en werknemers wonen. In the Outback kunnen ze de prijzen zo hoog gooien als ze willen, want men moet toch tanken, eten en slapen.
We hebben dan ook op de meest bijzondere plaatsen overnacht. Zo hebben we er een hostel gehad waar een enorme kakkerlak door onze kamer rende (gelukkig sliep ik boven in het stapelbed...), waar de receptioniste te lui was om uit haar stoel te komen (volgens mij was ze zelfs te lui om te praten...) en waar we $15,- voor een lepel zouden moeten betalen om die te kunnen gebruiken voor ontbijt (de regel was: Als je de spullen niet afwast en opruimt worden ze ingenomen en tegen betaling kun je ze bij de receptie ophalen.. Wat er dus op neer kwam dat de planken in de keuken zo goed als leeg waren vanwege mensen die al lang vertrokken waren). Die morgen heb ik mijn muesli maar met een plastic vorkje gegeten...
We hebben een hotel gehad waar de wasbak bijna wegroestte, waar de lach van de barvrouw tot in onze kamer te horen was, waar er tot 3 uur 's nachts mensen op het balkon van onze verdieping een serieus gesprek probeerden te voeren terwijl de tafel vol (voor-hun-niet-te-tellen) bierflesjes stond, een hagedis besloot ons gezelschap te houden en de muren in de douche te glibberig waren om aan te raken.
We hebben ook in een motel gezeten waar een zwembad bij was! Erg luxe en ik heb een spreekwoordelijke duik genomen (je mocht niet duiken daar, want zó luxe (= diep) was het daar ook weer niet).
Nu zitten we in een motel met een soort van caravanpark erbij. Allerlei dieren rennen hier rond, het is een soort van kinderboerderij-idee, alleen dan op zn Australisch (dus geen geiten, maar kangaroes). Verder kippen en ganzen, en alles struint hier zo om de tent. Wel gezellig. Minder gezellig zijn de insecten, hagedissen en kikkers. Eerst zagen we alleen heel veel kleine mini kikkertjes. Maar later zagen we de ‘moederkikkers'. ZO GROOT ALS EEN VUIST! En de insecten hier zijn trouwens ook echt bizar. Het lijkt wel alsof alles hier 4x zo groot is als in Nederland. Spinnen, krekels, mieren, wespen, libelles.... Op zich wel interessant om te zien, maar niet om geprikt door te worden. Jolanda en ik lopen al met een hoop rode bulten/bultjes rond, ik denk dat het ook 4x zo erg jeukt en dat je er 4x zo lang last van hebt...
Er zijn trouwens ook gelijkenissen tussen de hostels/hotels/motels:
Vaak staan we gebukt te douchen, ze houden hier blijkbaar niet van lange mensen. De douchekoppen zitten lager dan onze koppen. Misschien denken ze: met kromme knieën douche je niet zo lang, scheelt weer water.... Jolanda wil de Australische Staat al aanklagen omdat ze 0 benen krijgt van het douchen (zegt ze net).
Niet alleen de douches zijn laag, ook de spiegels.. Na het douchen kunnen we direct onze navel inspecteren...
De bedden worden hier zo goed ingestopt dat we eerst 10 minuten tijd nodig hebben om de achterkant los te scheuren dan kunnen onze voeten naar buiten steken en passen we beter in bed.
Morgen gaan we naar Mataranka. Het schijnt dat ons werk dáár is, en niet hier in Katherine. Dat hoorden we na het invullen van stapels papieren op het kantoor waar we ons vandaag moesten melden . Beetje balen, want na zoveel dagen in de Outback is Katherine echt een leuk en relaxed plaatsje waar ik best een tijd zou willen blijven. Mataranka daarentegen is weer in de middle of nowhere (dus waarschijnlijk weer zonder internet en mobiel bereik). Eén dag in de week zijn we vrij en hebben we de mogelijkheid om naar Katherine te gaan. Hier zullen we vast gebruik van gaan maken.
Ik ben benieuwd naar het werk wat maandag gaat beginnen en heb er echt zin in. Het is ook wel weer leuk om weer even wat om handen te hebben, en een vast ritme. Daarnaast is het geld natuurlijk ook welkom, hier wordt je slapend arm (gem $ 25 per nacht voor een bed in een hostel, $45 in motel) en fruit plukken verdient vrij goed. Ik hoorde dat het plukken zelf wel relaxed is, maar het zal ongetwijfeld erg warm worden (het is nu al zo'n 35 graden en het is nog niet eens volop zomer!) Daarnaast is de luchtvochtigheid erg hoog (dat wordt dus zweten...) en het regenseizoen begint nu ook zo ongeveer. Dat wordt vast een nieuwe ervaring.. En ja, ik kwam hier ook voor de warmte, bij het idee dat het in Nederland koud is houd ik het hier vast nog wel even uit!
Terwijl ik dit schrijf laat Jolanda haar misthoorn-gaap** horen. Ik denk dat het tijd is om te gaan slapen.
Tot de volgende keer!
*$1 = € 0,75
**gaap met een geluid wat pijn veroorzaakt in andermans oren
Over werk, kangaroes en de bewoonde wereld
Vanaf de Mac Donalds in Mount Isa:
Allereerst goed nieuws! We hebben werk! Het is niet helemaal waar we naar op zoek waren, maar ik zie het een beetje ter overbrugging. We zijn afgelopen weekend in Brisbane geweest. Echt een mooie stad, en een erg mooi park, maar het is en blijft een stad. Drukdrukdruk, overal mensen, auto's en na een weekend had ik het wel weer gezien. Daarnaast hadden we onze auto in een parkeergarage staan (we zijn nog wezen zoeken naar een goedkoper plekje, maar na een mislukte zoektocht van een uur (of meer) hebben we hem maar laten staan). Dat bleek na afloop een duur grapje (slik). De auto heeft een duurdere slaapplek gehad dan wij samen... Jolanda blééf gewoon briefjes van vijftig in die automaat stoppen...
We waren voornamelijk naar Brisbane gekomen voor een uitzendbureau, speciaal voor Backpackers. Donderdagavond wilden we even kijken of we het konden vinden. Na even zoeken zagen we dat het gebouw LEEGSTOND! Zouden we nu voor niets naar Brisbane zijn gekomen? Een beetje chagrijnig
En dat is een ding wat zeker is!
Maandag direct de route uitgestippeld (je wilt hier ook echt niet omrijden!!) en op weg gegaan. We hebben er nu (woensdag) zo'n 1800 km op zitten. Ik heb geleerd dat je ook van autorijden blaren kunt krijgen.. De wegen zijn over het algemeen wel prima, vooral heel erg recht voor kilometers lang, maar soms zijn we echt aan het slalommen om de diepe gaten en dode kangaroe's (of andere dieren waarvan je niet meer kan zien wat het geweest was). En ondertussen uitkijken voor de 'road trains': ENORME vrachtwagens met 3 opleggers van zo'n 50 meter lang (42 wielen). We hebben ook met verbazing naar de grote hoeveelheid kapotte banden gekeken naast en op de weg. Blijkbaar verliezen die trains ook wel eens een bandje, maar ze rijden er wel om door.
Eergisteren en gisteren voelde het alsof we door de savanne reden (geen olifant of giraffe gezien overigens
Vandaag weer heel ander gedeelte van Australie gezien: bergen en heuvels, in rood zand. Heel mooi.
Nu weer even in de bewoonde wereld. Een stadje: Mount Isa met zelfs een mac Donalds!
De batterij van de laptop is bijna leeg. Ik moet stoppen. Leuk om de berichtjes in het gastenboek te lezen, of op hyves, of via de mail!! Bedankt!!
Over een subtropisch eiland en André van Duin
Even weer een berichtje, deze keer vanuit Coffs Harbour. Het voelt alsof we (alweer..) in een andere wereld zijn. Het roept bij mij een ‘subtropisch eiland-gevoel' op. Palmbomen, zonnig, warm en overal strand. Heerlijk! We zitten nu in een hostel die het strand als achtertuin heeft! Dus slapen met het geluid van de oceaan!
Vandaag hebben we een ‘relaxdagje' gepland en wilden we gaan zwemmen maar vanwege het dikke wolkendek (alleen smorgens) en het verre ‘vlaggenstrand' hebben we het bij ‘pootjebaden' gehouden (Dat pootjebaden hield in dat iktot aan mijn middel in het water stond..). Het schijnt dat je niet overal zwemmen ivm gevaarlijke onderstroming, kwallen en andere enge beesten. Wij hebben er gelukkig geen gezien en ons prima vermaakt. Hoge golven, zand, een goed boek en muziek... wat willen we nog meer.
Zondag hadden we nog niet kunnen bedenken dat we hier zouden zijn. We wilden naar Brisbane, omdat daar een uitzendbureau zit voor backpackers. Die zou ons vast goed kunnen helpen bij het zoeken naar werk. Maar Brisbane is vanaf Tamworth nog zo'n 900 km en hoe komen we daar? Toen we in de kerk waren kwamen we in gesprek met iemand die een ‘extra auto' had staan die we wel mochten gebruiken voor een aantal maanden! Echt heel erg relaxed! We mochten wel langs komen te eten, en daar vertelde ze (Nell) dat haar dochter voor een aantal maand naar Mexico gaat, vandaar dat ze de auto niet nodig heeft. Tegelijk gaf ze ons een aantal tips over mooie plekken onderweg naar Brisbane en een adres waar we konden overnachten.
We waren helemaal gelukkig. Maandag op weg gegaan naar Bonville, waar we zouden overnachten bij Peter van Haren, een Nederlander. Onderweg zijn we op een paar mooie plekjes gestopt. Twee keer een erg mooie waterval bekeken en ook nog door een stuk regenwoud gelopen! Heel bijzonder en ook echt vet mooi om te zien! Bomen en takken die heel vreemd door elkaar heen kronkelen, aparte vogels die je hoort en ziet en grote insecten die je tegenkomt.
Rond 6 uur kwamen we bij meneer van Haren aan. Een oud opaatje die al 60 jaar in Australië woont en niet echt Nederlands meer praat. Heel erg aardig, wilde ons van alles laten zien en vertelde honderduit over zijn leven. Op een gegeven moment zaten we zelfs André van Duin te kijken! De volgende ochtend heeft hij ons een boerderij laten zien waar hij elke twee dagen even heen gaat. Er is verder geen vee meer, de eigenaar is overleden (en daar begraven in de tuin!) en de kinderen komen zo nu en dan nog eens langs. Het huis ziet er uit alsof er nog gewoon ingeleefd wordt! Brood in de diepvries, schoenen staan bij de deur etc. Heel bizar.
Rond 12 uur zijn we weg gegaan en richting Coffs Harbour gereden, waar we nu zitten. Een 4 persoonskamer in Hoey Moey Pub. Eigen koelkast, wc, douche en dat is met dit warme weer wel zo lekker. Vandaag even lekker niets, en dan morgen naar Brisbane, dat zal nu nog zo'n 500 km zijn.
We plannen zo ongeveer 1 dag vooruit omdat we gewoon niet weten wat er op ons pad komt en we ons ook niet vast willen leggen. Wel lekker, maar ook wel een gek gevoel. Hopelijk kunnen de mensen van het uitzendbureau ons helpen aan een baan...
Bedankt voor alle emails, krabbelsenberichten in mijn gastenboek! Heel leuk om te lezen hoe het gaat met jullie!! Tot de volgende keer!
Over de Jackeroo/Jilleroo school (deel 2)
Het is zondag, we zijn net terug uit de kerk. Jolanda is haar tas aan het uitmesten om te bekijken wat voor spullen ze allemaal heeft mee genomen, en ik begin steeds meer te begrijpen hoe ze aan die 27 kilo bagage kwam (ik had er maar 17). Van gasaansteker tot pumps, je kunt het zo gek niet bedenken. Het zal allemaal ooit wel eens handig zijn... Maar hopelijk kan ik zonder
Nu verder over de cursus:
Zondag: Voor ons een gewone werkdag. Na het ontbijt de paarden opzadelen omdat er 15 schapen waren ontsnapt en die moesten we opzoeken en weer in de juiste paddock brengen. We hebben ze niet kunnen vinden. Daarna hebben we de rest van de schapen bijeengedreven en naar de stal gebracht. We moesten om de beurt een schaap vangen om te kijken of het een ram/ooi was, en dat was erg hilarisch (vooral als je zelf niet aan de beurt was). Verder hebben we geleerd hoe we de kop moesten scheren en hoe je zo'n beest moet vasthouden onder het scheren. We brachten de schapen weer naar het land, paarden afgezadeld, en 's avonds nog wat getennist.
Maandag: Vandaag was het mijn beurt om de koeien te melken. Erg leuk en niet zo moeilijk als ik dacht. Na ongeveer 40 minuten was ik met mijn koe klaar. Op het programma stond dat we vandaag koeien en kalveren gingen musteren, omdat er een aantal kalveren oornummers kregen, en gebrandmerkt en gecastreerd moesten worden. Wij moesten in tweetallen een kalf vangen, op de grond leggen en vasthouden terwijl anderen de nummers in de oren prikten, drie knipjes uit de oren haalden en Hilton ging ze brandmerken en zonodig castreren. Om dat de eerste keer te zien lijkt het best gruwelijk, maar je went er wel aan en het is toch iets wat moet gebeuren. Daarna hebben we ze weer naar het land gebracht.
Dinsdag: We hebben een gedeelte van een yard gemaakt en daarvoor hadden we de boomstammen nodig die we vorige week opgehaald en ‘gedebarkt' hadden. Eerst diepe gaten graven in de grond, oude palen eruit, nieuwe erin, grond en stenen bij de gaten in, aanstampen met een koevoet en zorgen dat de palen onbewegelijk in de grond staan. Best zwaar werk. Vervolgens andere boomstammen tegen de palen aan en op een speciale manier werden ze aan elkaar vast gemaakt. We zijn een hele dag bezig geweest, maar het resultaat mag er zijn. Ik zet binnenkort wel foto's op hyves. Toen we thuis kwamen hebben we nog even gezwommen in de kreek (om af te koelen).
Woensdag: Onze laatste mustering. Eigenlijk waren het er zelfs twee, want we moesten koeien en kalveren van twee stukken land in één yard brengen. Vervolgens moesten we net als dinsdag de kalveren nummeren, brandmerken en castreren. Nu hoefden we alleen maar een achterpoot vasthouden, ze hadden in de yard een soort van ijzeren greep waar ze instonden. Het zou een ‘shitty day' worden volgens Hilton, omdat veel kalveren je onderschijten als je de achterpoot vast houd. Gelukkig scheen dat mee te vallen, ik kwam er in ieder geval zonder strontvlekken vanaf (al kon niet iedereen dat zeggen..).
Donderdag: de laatste dag. We deden 's morgens estafette en tikkertje te paard, en nog wat andere spelletjes. Erg leuk. 's Middags zadels en hoofdstellen oliën en brandhout gehaald voor ‘the bonfire' voor die avond. We hebben ter afsluiting een themafeest gehouden (thema was vampieren) en dat was heel gezellig. Het werd erg laat en vrijdag zouden we om 9 uur vertrekken. Dat was het einde van een enorm leuke cursus. Veel geleerd, veel gedaan en erg genoten. Heel bijzonder om mee te maken.
We zitten nu weer in Tamworth en hebben nog geen werk. De eigenaar van de school had wel een paar onbetaalde baantjes, maar niet iets wat ons wat leek dus we gaan nu zelf verder zoeken. We blijven hier tot morgen en daarna gaan we zoals het nu lijkt naar Brisbane. Daar zit een uitzendbureau voor backpackers. Hopelijk hebben zij wat voor ons. Het is dus nog even afwachten hoe de komende weken eruit gaan zien. Jullie horen binnenkort meer!
Over de Jackeroo/Jilleroo school (deel 1)
Het is vandaag 11 oktober, we zitten even na te kletsen over de dag en ik ga even een blog typen over de cursus. We zijn nu op dag 8 (van de 11) en ik heb echt heel veel geleerd en een hoop lol gehad. Elke dag is weer anders! Onder de blauwe plekken (‘het lijkt wel alsof we mishandeld worden') en we verbranden minstens 6000 calorieën per dag (aldus Samara). Ik begin me zo langzamerhand steeds meer cowgirl te voelen J We doen het allemaal maar alsof we niets anders gewend zijn!
Ik ga beginnen waar ik vorige keer gebleven was...
Vrijdag gingen we vanuit Sydney met de bus naar Tamworth, een reis van 8 uur. Ik was helemaal ‘excited', want ik hoopte mijn eerste echte wilde kangaroe te zien! Maar die lieten zich nog niet zien. Het hostel was niet echt wat: bierdrinkende mensen met opschepverhalen over hoe erg hun ‘hangovers' waren. Gelukkig kwamen er zaterdag erg leuke meiden: Samara en Lianda, waar we heel veel lol mee hadden (en nu nog steeds). Ook Nederlanders, dus dat kletst ook nog eens wat gemakkelijker.
Maandag om 09.30 werden we opgehaald vanuit het hostel door een busje van ‘Leconfield' de boederij waar we de cursus volgen. De deur ging open en een ‘cowboy-achtig' iemand stapte uit. Vieze kleren, cowboyhoed, stoppelbaardje, sigaret.. alles erop en eraan. Met een grijns keken we elkaar aan: het ging dan echt beginnen! Het was een uur rijden, en we kwamen steeds verder weg van de bewoonde wereld. Na een half uur zaten we op onverharde wegen en hadden we geen bereik meer met mobiele telefoon. Een enorm mooie omgeving met heuvels, bergen, riviertjes en bijna geen huizen.
Aangekomen op Leconfield (landgoed van ongeveer 4600 ac (=ongeveer 2000 hectare) kregen we een rondleiding door Suzie en Hilton. Zij gaan ons hier de dingen leren. 's Middags eerst hout sprokkelen voor het kampvuur voor die avond en daarna kregen we ‘whip-cracking' (zweepknallen) zoals ik alleen kende van het circus eigenlijk. Best heel lastig maar het is me wel gelukt! (Misschien ooit handig voor thuis...
De volgende dag aan het ontbijt liep er een enorme spin over het tafelkleed richting mijn bord. Ze zijn hier ietwat groter als de Nederlandse spinnen (zachtjes uitgedrukt..). Gelukkig was er een stoere cowboy
We moesten woensdag pinken/hokkelingen wegen. Eerst 2 uur paardrijden door berg en dal om er te komen, vervolgens moesten we ‘musteren' (veedrijven) en ze bij elkaar in de yard brengen. Een yard is een groot hekwerk van allemaal hokken en hokjes midden in een paddock (stuk land). Toen we dat hadden gedaan was het eerst tijd voor pauze. Na het eten gingen we de pinken wegen. Klinkt heel simpel, maar het was ongeveer 4 uur dat we klaar waren. Daarnaast zaten er nog twee stieren in the yard, want die moesten naar de boerderij met een vrachtwagen. Maar één van de stieren besloot te ontsnappen.. Een grote sprong over het hek en iedereen had de adrenaline in de bloedvaten zitten
Donderdag gingen we naar het bos. We hadden hout nodig omdat we een paar hekken moeten repareren. Voordat we bezig gingen vertelde Hilton dat we niet zomaar op de grond moesten gaan zitten omdat er spinnen, insecten en schorpioenen zouden kunnen zitten. Dat was niet echt een lekker idee.. En we hebben er inderdaad een paar gezien. Maar we moesten toch echt aan het werk. Hilton ging bomen zagen en wij moesten de schors eraf halen door met de botte kant van de bijl er op te slaan. Best zwaar werk, we hebben ongeveer 40 bomen gedaan. Vervolgens in de vrachtwagen geladen en naar de yard gereden waar ze er weer uit mochten. En... toen was er weer een dag voorbij.
Vrijdag. We hebben geleerd hoe precies te draven en galopperen. 's Middags een les natural horsemanship. Leren ‘contact te maken met je paard', hoe met één vinger achteruit kunnen lopen, hoe je ze een rondje laat lopen etc.
Zaterdag hadden we een vrije dag. We zijn met z'n vijven gaan wandelen langs de kreek. Direct in het begin al zagen we een slang, een grote red bellied black snake. Echt een dikke zwarte! Van heel dichtbij ook! Gelukkig was hij banger voor ons dan wij voor hem, want hij schoot direct zijn hol in. Bizar dat je dat soort dieren zo maar tegen komt! Verder nog een stekelvarken gezien en verschillende hagedissen. Mooi om daar zomaar rond te mogen lopen!
's Middags nog wat getennist (we worden vast ooit kampioen) en gevolleybald.
Vanaf zondag vertel ik de volgende keer. Dus...
Wordt vervolgd...
