Yoehoeee, het is weer tijd voor een blog! Jolanda zit op haar (hostel)bed door mijn fotoboek van Australiete bladeren en over ik hoor regelmatig 'Oja weet je nog....' of 'Oh hihi dat was zooooo grappig...'

We zijn in Melbourne. Anderhalve week geleden kwam ik hier na een lange reis aan op het vliegveld. *Is er echt nog maar anderhalve week voorbij gegaan?!* Vijf weken Nederland en een weekje Roemenie! Supermooie tijd gehad, echtzo leukom (bijna) iedereen weer te zien!!!De terugreis liep iets anders dan gepland.....

Ik moest twee keer overstappen, alletwee de keren in China. Ik had geen goede ervaring, want op de reis naar Nederland had ik echt BIJNA mijn vliegtuig gemist (zo erg dat ik met een knalrooie kop en met klotsende oksels het vlieguig instapte: lekker voor de meneer naast mij..), en was mijn bagage kwijt geraakt.

Deze keer had ik iets meer overstaptijd en zou ik gewoon even kijken bij de bagageband of mijn koffer erper ongelukwas opgezet. Even wat gedoe bij de douane in Chengdu, China, maar dat was snel opgelost. Koffer was inderdaad op de bagageband terechtgekomen (!!) dus maar meegenomen en kon direct gelukkig inchecken voor mijn tweede vlucht. Heerlijk op tijd kunnen we het vliegtuig in. Het is een inlandse vlucht en dus zit ik met allemaal Chinezen in het toestel. Ik ben ondertussen wel aan het gebabbel gewend, maar wil slapen en doe mn oordoppen in. Ik zie nog net dat er een Chineze film op wordt gezet....

Als ik mijn ogen weer open doe is de aftiteling van de film bezig, dus moeten we zo'n anderhalf uur verder zijn. Maar als ik dan uit het raampje kijk, staan we nog steeds op de grond!! Mensen lopen wat heen en weer, en ik vraag waarom we nog niet weg zijn. In half gebrekkig Engels krijg ik te horen dat we op toestemming moeten wachten. Hmmm ok?! En dus ik wacht.... en wacht.... Op een gegeven moment beginnen de stewardessen zelfs ETEN uit te delen! Tja, we gaan heus niet opstijgen terwijl we onze noodles naar binnen zitten te werken. Pas VIER UREN later komt het vliegtuig in beweging! We komen in een file van vliegtuigen terecht die allemaal willen opstijgen.... Maar mij maakt het niet meer uit, ik heb mijn volgende vlucht al gemist....

Op het vliegveld in Guangzhou (China)kreeg ik te horen dat de eerstvolgende vlucht naar Melbourne pas 24 uur later zou vertrekken!!! Daar zat ik echt niet op te wachten en ik moest even slikken. Ik was ondertussen al zo'n 18 uur onderweg (of eigenlijk 24 als je rekent vanaf het moment dat ik in Oostwold de deur uit was gestapt) en ik wilde er gewoon zijn!!! Maar goed, het was niet anders. Er werd een hotel voor mij geboekt en de nieuwe vlucht. Er waren meer gestrande reizigers, en ik hoor dat het kwam door slecht weer. Er is gelukkig een Chinees meisje, Doris,dat aardig Engels spreekt. Ze is ongeveer mijn leeftijd, en is reisleidster geweest van beroep. Nu heeft we ze werk gevonden voor een jaarinDisneyland, Amerika! Daar was ze dus onderweg naartoe, maar was ze net als ik gestrand. Wat fijn iemand te ontmoeten die kan vertalen wat de bedoeling is!!

We kwamen rond 1 uur snachts aan in het hotel waar we per tweetal een kamer moesten delen. Heerlijkdouchen en slapen. De volgende morgen worden we om 12 uur wakker gebeld: we mogen komen lunchen. Nou het eten is ook een ervaring opzich! We worden aan een grote ronde tafel gezet waar al meerdere mensen aanzitten. In het midden komen grote schalen met Chinees eten, rijst en soep. ECHT Chinees eten. Ik probeer een stukje vlees, maar het is bijna alleen maar bot en smaakt echt niet lekker. Ik bedenk dat dit waarschijnlijk geen kip, koe of varken is en vraag me ineens heeeeeel hard af wat het dan wel is?! Eten ze hier geen honden en cavia's enzo?! Ik eet vanaf nu alleen nog maar rijst met wat gebakken ei!!

Weer terug op onze hotelkamer kruipen we alletwee ons bed nog maar weer in. We liggen wat te kletsen over de cultuurverschillen, het chineze familieplannings-idee, politiek enzovoort. Heel interessant allemaal!! Ik val weer in slaap en word wakker om n uur of vier. We pakken ons boeltje in, gaan naar beneden om te avondeten; voor mij alleen rijst. Ik zie op een van de schalen gewoon een kippekop liggen! Compleet met snavel en al! Een beetje verkleurd door de saus, zo tussen de andere stukjes vlees!! Yummie........

Goed, na het avondeten gaan we weer met de taxi naar het vliegveld, checken we in, nemen we afscheid van elkaar en een paar uren later zit in weer in de lucht. Wat bestaan er toch leuke, behulpzame mensen!!

Na nog weer een aantal uren vliegen kom ik dan EINDELIJK aan op Melbourne Airport! Heerlijk om er eindelijk te zijn! Ik ben wel doodzenuwachtig. Ik had te horen gekregen dat ik misschien niet eens door de douane heen kon komen, vanwege het bijna verlopen van mijn visum. Zouden ze moeilijk doen, of vragen gaan stellen?! Er staat een koeienlange rij en ik sta nog wel een uur te wachten voor ik aan de beurt ben. Door al die verhalen van 'border security' weet ik dat ik vooral niet opvallend moet gaan doen en probeer zo normaal mogelijk te doen (weet ik, is nogal moeilijk voor mij, ik zeg het alvast voordat er een bij-de-hand iemand reageert...)

Maar ik heb me (weer eens) druk gemaakt om niets: ik mag zo maar doorlopen! WAT BEN IK BLIJ!! Ik kan bijna niet geloven dat ik echt weer terug ben. Ik stap op de bus en nog twee uren later word ik opgepikt door Paul en de kids! Wat een leuk weerzien!!

Anderhalve week ben ik nu al weer in Welshpool geweest, en het is alsof ik niet ben weggeweest. De lente is begonnen, een leuke tijd op de boerderij! Ik voer de honden, help de kinderen met hun huiswerk, melk weer twee keer in de week bij Jenny, boek mensen in voor de hondenschool en loop met de stofzuiger door het huis. Daarnaast ben ik druk met het regelen van mijn visum want MAN er moet nog wel wat gebeuren hoor! Ik word al zenuwachtig als ik er aan denk.

En nu heb ik een weekendje afgesproken met Jolanda. Die gaat zondag naar Nederland en dus eindigen we hier ons 'backpackersavontuur'. Heel gek eigenlijk! Het is nu bijna twee jaar geleden dat we zijn begonnen met backpacken en hadden echt geen idee wat er ons te wachten stond!! Wat een ervaringen zijn we rijker, wat een fantastische tijd hebben we hier gehad. De mensen die we hebben leren kennen, de dingen die we hebben gezien en gedaan: ik had dit niet kunnen dromen!!

En dan nu is het dan toch ook tijd om afscheid te nemen. Van Jolanda, maar ook van het backpacken. Want dat is nu ook echt gewoon klaar. Ik hoop dan wel in Australie te kunnen blijven, maar dat is ook 'gewoon' werk. Tja, en afscheid nemen, daar ben ik nooit goed in geweest. Na zes weken afscheid nemen van Nederland, vrienden en familie was niet gemakkelijk, en nu dit ook niet. Ik moet er maar niet te veel bij stil staan. Want na afscheid staan er ook altijd wel weer leuke, nieuwe dingen op het programma!

***

We zijn nu alweer een week verder! Heel hard gewerkt aan mn visum, Daarnaast ben ik nu officieel aangenomen en heb een hele positieve brief gekregen van de High School waar de jongens naar school gaan over hoeveel de jongens afgelopen jaar vooruit zijn gegaan in alle opzichten en mijn rol daarin. Sowieso leuk om te lezen, maar hopelijk gaat dit ook helpen met mn immigratie hier! Hopelijk kan ik maandag mijn aanvraag indienen zodat ik dinsdag of woensdag een bevestiging krijg zodat ik in ieder geval mag blijven tot ze de boel hebben uitgezocht!!!! Heel spannend dus allemaal!!!!!! Jullie blijven op de hoogte!!!