Het is donderdag 5 januari en ik lig in de tent. Het is rond 20.00 maar al donker, dus we liggen al in bed. We hebben de hele dag in de auto gezeten, morgen en overmorgen zullen we nog twee lange dagen hebben. Hopelijk komen we zaterdag avond aan in Mataranka, waar we vanaf maandag kunnen beginnen met werken voor 14 dagen. Vanmorgen vroeg zijn we bij Phill weggegaan en hadden we 3000 kilometer voor de boeg. Nu hebben we krap 1000 gedaan.

Het is zo ongelofelijk warm in de tent, ik kan nog niet slapen. Het is heel erg stil. We staan op een 'rest area', soort van parkeerplaats waar je kan rusten en/of overnachten. Geen overbodige luxe, er zitten grote afstanden tussen de dorpen (wat vaak nauwelijks het woord dorp waard is met die drie huizen en benzinestation). We hebben net de tent opgezet maar de grond is zo droog en hard dat we met geen mogelijkheid de haringen erin kregen. Dus nu hebben we alleen de binnentent maar staan. Het ziet er niet naar uit dat het gaat regenen en zolang we in de tent liggen zal die wel niet wegwaaien ;-)

Pff, ik draai me nog eens om. Hoe kan ik nu slapen met deze hitte? Het was de hele dag al zo warm, maar daar hebben we niet veel van gemerkt met onze fantastische (!!) airco. Ik schat in dat het nu tussen de 30 en 35 graden is. Maar de grond... het voelt aan als een elektrische deken! De zand/rotsachtige bodem heeft de hele dag de brandende zon gevoelt en houdt blijkbaar de warmte goed vast. Mijn isolerende matjes isoleren niet zoals ze zouden moeten. Ik besluit dat ik mijn slaapzak maar onder mijn matje leg, misschien helpt dat nog een beetje? Niet bewegen en gewoon proberen te slapen... (ik hoor mn moeder het nog zeggen, op een warme zomeravond). Na een half uur ben ik bijna in slaap gedommelt. Maar dan.... een zacht geronk en gedender in de verte, wat snel dichterbij komt. Daar komt een road train aan. De enorme vrachtwagen met drie opleggers besluit ook op 'onze' rest area te gaan staan. Gelukkig blijft hij niet voor de nacht, want na een half uurtje vertrekt hij weer.

En daar gaan we weer: poging twee om te gaan slapen. Morgen proberen of we een plekje op het gras kunnen vinden, dat zal vast ook een stuk schelen...

En inderdaad, de volgende nacht staan we op het (hoge) gras. We hebben moeite moeten doen om het gras plat te trappen, en weer geen haringen gebruikt. Het is nog steeds warm, maar het gras isoleert een stuk beter dan mijn matjes. Gedurende de nacht hoor ik in de verte een dingo huilen (soort wilde hond) en kruipen er beestjes onder het tentzeil door. Hmm, niet echt een lekker idee, we zijn in Northen Territory: de staat die bekend staat om de giftige spinnen en andere beesten die je liever niet tegen wilt komen. Afijn, spinnen zullen wel niet door het tentzeil heen knagen, en we zijn niet de enige kampeerders in the NT

***

Het is zaterdag ruim twee weken later. Morgen vertrekken we uit Mataranka. We hebben een twee weken van hard werken gehad, het meeste in de brandende zon. Ik had meer moeite met de warmte dan vorige jaar had ik het idee. Man, om 08.00 was het al bijna niet meer om uit te houden (rond de 40 graden). Maar goed, veel water drinken en genieten van de momenten dat er een wolkje voor de zon zit.

Op een gegeven moment zit ik even uit te blazen en zet ik mijn hoed af. Ik leg die op het stuur neer en drink wat water. Als ik weer naar mijn hoed kijk schrik ik me .... een hoedje (ghehe, hoe toepasselijk..). Want OP mijn hoed zit een gigantische SPIN! AAAAAAAAAAAHHH!!!! Ik weet niet hoelang die daar gezeten heeft, maar ik ben heel blij dat hij daar stil is blijven zitten. Ik krijg kippevel als ik bedenk dat hij ook rustig een wandelingetje kon gaan maken via mijn haar in mijn nek, of over de rand in mijn gezicht. Ik pak een takje en probeer hem eraf te krijgen. De spin voelt zich aangevallen en gaat op zijn 4 achterpoten zitten, de andere vier gaan dreigend de lucht in en zie ik twee tanden (?) als kleine omgekeerde slachttandjes uit zn bek steken. Best een eng gezicht. Anyway, even later ligt de spin op de grond en kruiptie weg tussen het hoge gras....

Gisteren hebben we gezwommen. Mataranka staat bekend om zijn 'Thermal Springs' ofwel warmwaterbronnen. Kristalhelder water komt ergens uit de grond en vormt een kreek totdat het ergens in een rivier eindigt. Liters en liters water, elke dag. Gisteren zijn we naar zo'n kreek geweest: Bitter Springs. Een heel mooie, tropische omgeving. Ondanks dat het heel helder water was, zag het er allemaal een beetje groezelig uit. Op sommige plekken groeiden waterplanten en vieze drab van de oevers richting het midden, veel algen wat alles onderwater glibberig maakte en er lagen her en der omgevallen bomen of takken in het water. Eenmaal in het water lieten we ons meedrijven met de stroming. Heel tropisch, maar echt hoor, wat een stank kwam er van de drab: alsof ik in een van de stinkslootjes bij mn ouders was gaan zwemmen...

We hadden gehoord dat hier wel eens schildpadden waren gezien dus hadden we ons snorkelset meegenomen. Onderwater zag het er heel erg mooi uit. Zulke mooie kleuren groen en blauw, helemaal als de zon er in scheen! En inderdaad, na een tijdje zagen we ze hoor: de schildpadden! Ze waren bang voor ons en verstopten zich dus tussen de algen en waterplanten, maar we hebben er nog nog een stuk of 8 gezien! Ik schat de grootste had een schild van doorsnee 25 tot 30 cm, en ik heb nog 2 echt kleintjes gezien. Heel erg leuk, wat een ervaring!! En als je aan het snorkelen was had je geen last meer van de stank :) Je moest alleen oppassen dat je de drab niet inzwom, want dat zie je niet als je achter een schildpad aanzit en merk je pas als je met je hoofd weer boven water komt en groenig haar hebt... Lekkerrrrrrrr ;)

En vandaag is het alweer de dag dat we moeten inpakken. We hebben 5 weken voor we in Welshpool aan hopen te komen dus moet ik het handig inpakken dat ik elke avond maar een klein beetje de tent insleep. Beetje organiseren dus, ennuh.. op het moment ben ik het aan het uitstellen door een blog te gaan typen. Als jullie mn kamer konden zien nu... echt een chaos haha. Oke, schop onder mn kont: aan de slag...