Het is echt weer tijd voor een blog, want er is weer veel gebeurd. Zoals velen van jullieweten was Jolanda voor een paar weken in Nederland (surprise!). Erg jammer dat ik niet mee kon, en ik moest ook wel even een (zo gezegd) 'traantje weg pinken' toen ik haar had afgezet op het vliegveld. Ze is nu al bijna twee weken weer terug. We hebben heel veel bijgekletst en foto's bekeken (best interessant om te zien hoe iedereen er nu uit ziet enzo haha).

Jolanda is goed in het volstoppen van haar tas(sen). Deze keer met wel erg leuke verrassingen: ETEN UIT NEDERLAND! Ik had op internet gelezen dat je nog geen kauwgom mee mocht nemen, maar blijkbaar zijn de regels veranderd. Om de zoveel tijd komt er weer een verrassing uit haar tas: koekjes, een reep chocola (in een vreemde vorm na drie keer gesmolten te zijn), leverpastij, wilhelmina perpermuntjes.. en blijven dingen uit komen! (Ik wacht vol smart op een mac kroket of een broodje Hema worst)

We zijn nog een paar dagen bij de Macphails gebleven (voor Jolanda om even bij te komen van de lange reis) en daarna toch echt vertrokken.

Het afscheid nemen was toch ECHT niet leuk. Sowieso heb ik al echt een hekel aan het hele 'afscheid-neem-gedoe': je wilt zoveel zeggen maar je weet niet goed wat, en dan gewoon het hele 'shitgevoel' wat er bij komt kijken... Maar ja, je kunt niet eeuwig blijven. Jolanda en ik hadden gepland dat we voor 3 maanden op dezelfde plek zouden werken, en het was al meer dan 6 maanden geworden, dus het was eigenlijk ook echt wel tijd.

Maar het voelde gewoon niet goed om weg te gaan. Paul had nog geen nieuwe au pair gevonden en een extra hand in huis en met de kinderen heeft hem heel erg geholpen. Ik wist gewoon niet hoe hij het zou gaan redden. Helemaal omdat we de laatste weken erg druk zijn geweest met het organiseren van het 'werkhonden festival'. Er schijnen jaarlijks 1500 mensen op af te komen en er zijn 20 verschillende dingen waar mensen aan kunnen deelnemen (dog hoogspringen, schapen drijven, eenden drijven etc ). Heel leuk, zo'n festival, maar wat een geregel en gestress. En nu moet Paul het de laatste twee weken alleen zien te redden. Maar ja, blijven zat er eigenlijk ook niet in. Jolanda was terug van Nederland en we hadden het al tig keer uitgesteld. Dus het zou nu toch echt gebeuren.

Gelukkig hebben we besloten het weekend van de trials (29 en 30 okt) wel in Welshpool te zijn, dus het afscheid was nog niet definitief. We zijn nu dus voor anderhalve week door de staat Victoria aan het backpacken, zodat we dit weekend weer mooi 'thuis' kunnen zijn.

Vorige week maandag zijn we vertrokken. We hadden zo half en half een route uitgepland enhebben de Great Ocean Road gereden. Heel erg leuk en mooi. En wat het reizen nu NOG leuker en interessanter maakt: we hebben een TENT gekocht, dus nu kunnen we kamperen!! We hadden er al heel lang over na gedacht, maar elke keer was het er niet van gekomen. Nu waren we in de Aldi (ja, die hebben ze hier ook. We komen ze niet zo veel tegen maar als we er binnen lopen voel ik me helemaal thuis. Vloer, kleuren, inrichting: alles is hetzelfde als in NL!) en daar hadden ze een 6 persoonstent in de aanbieding. Nou, we moesten daar wel even over na denken hoor... 6 personen is wel veel, is dat niet te groot? En is hij gemakkelijk op te zetten? Een half uur later hebben we besloten hem toch te kopen! En afgelopen nacht direct maar uitgeprobeerd. We hadden een mooi plekje op de kaart uitgezocht (bij een vuurtoren) maar daar mocht je niet kamperen. Gelukkig vonden we ergens anders een camping. Het was ondertussen wel 20.00 en dus donker. Maar zelfs in het donker lukte het om de tent voor de eerste keerop te zetten. We waren bezorgd dat het echt veels te koud zouden zijn, maar gelukkig viel dat mee. De slaapmatjes zijn wel echt heel dun, maar hopelijk wennen we daar aan.

Zo rond 21.30 liggen we in ons bed. Vroeg, maar ja, het is donker dus wat kunnen we verder nog doen. We liggen nog wat te kletsen en opeens horen we een vreemd geluid. ECHT een vreemd geluid. Het klinkt als... ja... een soort van knorrend varken, of een leeg gorgelend doucheputje, of iets wat daar tussen in zit. Wat kan dat toch zijn?! Uit het raampje kijken heeft geen zin, het is donker. Ik besluit dat er vast ergens een varken rond loopt en probeer te slapen. Dat lukt half en half, het varken (en de kou?) maakt me regelmatig wakker. Op een gegeven moment komt het geluid van VLAK achter Jolanda. Ik ben erg moe en heb geen zin om uit het raampje te kijken, maar hoop dat het beest (wat het dan ook is) niet aan de tent gaat zitten knagen ofzo.

De volgende morgen zijn we alletwee vroeg wakker. We hebben niet heel erg goed geslapen, maar wel goed genoeg om de lol er nog van in te zien. Ik vertel Jolanda over het varken(Jolanda hadblijkbaar niets gehoord)en we besluiten op onderzoek uit te gaan. We horen het geluid nog wel af en toe, maar het is een stuk verder weg en we vinden geen varkens.

We doen een bakje koffie (heerlijk, we hebben ons eigen kookstelletje!), breken de tent op en gaan er van tussen, op weg naar de vuurtoren. Op een gegeven moment zien we een paar auto's langs de kant van de weg en wijzende, fotograferende mensen. We kijken waar ze heen wijzen: naar een boom. IN DE BOOM ZIT EEN KOALA, zo midden boven de weg! Wat leuk!! We stappen ook uit en kijken om ons heen en we tellen ongeveer 11 koala's die overal zitten te slapen in de bomen! Op een gegeven moment trekt een van die koala's zn bek open en komt me daar toch een knor geluid uit!! Dat hadden we dus de hele nacht gehoord!! Echt hoor, moeilijk voor te stellen dat die beesten zo'n geluid produceren, dat had ik nooit geraden. Ik kijk wel even of ik een youtube filmpje kan vinden met het geluid, dat zet ik dan wel op de site.

Ondertussen zitten de anderhalve week er al weer bijna op. We hebben de Great Ocean Road gereden: echt fantastisch! Ik had h'm natuurlijk al een keer gereden met Stewart achter op de motor, maar toen hadden we niet veel tijd omdat hij voor het donker thuis wilde zijn. We hebben er nu ongeveer drie dagen over gedaan, vaak gestopt en veel foto's gemaakt. Een keer zijn we verrast door de zee: we liepen op het strand bij 'the Twelve Apostels' (zie foto's) en kwam er zo'n grote golf aan dat we bijna tot ons middel in het water stonden. De volgende dag hebben we een zeeleeuwen kolonie gezien (al moesten we daar twee uur door de hitte voor lopen). Heel bijzonder er en erg mooi.

Na de Great Ocean Road zijn we landinwaards gegaan en hebben overnacht in 'the Grampians'. Een nationaal park in de bergen. Heel anders dan de zee, maar ook weer super mooi! Op een gegeven moment stak er een emoe met twee 'emoekuikens' de weg over! We hebben daar (voor het eerst) wild gekampeerd. Nou moet ik zeggen: het was wild als in 'niet een officiele camping'. Maar het was wel een plek wat voor camperen gemaakt was, en er stonden meer tentjes toen we er kwamen. Hier hebben we onze eerste nacht met regen gehad, maar de tent heeft zich goed gehouden en we zijn droog wakker geworden.

We zijn ook nog een nachtje bij Ian geweest, een vriend van Paul. Hij woont in Alexandra en had gezegd dat we maar langs moesten komen als we 'in de buurt waren'. Hij heeft ons de omgeving laten zien, onderandere een enorm stuwmeer wat nu voor 99% vol zit (en dat nooit eerder is geweest). Erg lekker om eindelijk weer in een echt bed te slapen, na anderhalve week op een dun matje.

Vannacht slapen we in een caravan (waarvan de eigenaar denkt dat we lesbisch zijn), omdat het regent en vrij koud is. Morgen gaan we richting Welshpool om Paul te helpen met de laatste dingen voor het festival. Ik sprak hem een paar dagen geleden aan de telefoon en hij vertelde dat hij een nieuwe au pair heeft (part time), dus dat is goed nieuws. Dan kan ik met een gerust hart aan ons 'rondje Australie' beginnen: dat is het nieuwe plan.

Dit was het weer voor deze keer :)

Liefs Anneke