Hatsjoe!! Het is woensdag en ik zit met een doos tissues op de bank. Twee paar sokken en een extra trui. Ik ben niet de enige die verkouden is, iedereen loopt hier door het huis te sniffen, kuchen en niezen. Vandaag is Chloe niet naar school geweest en heeft een 'bankhangdag' gehouden. Ik heb net de jongens van de bus gehaald, en die zien er ook weinig energiek uit. De woonkamer ligt vol met kussens, dekbedden, fleecedekens en tissues. Ik heb een grote pan met soep gemaakt die al bijna leeg is. Paul is er tussenuit geknepen (en ik geef hem geen ongelijk) want hij had wat dingen te regelen in Melbourne en komt morgen weer thuis.

Ik bedenk even wat ik wil gaan vertellen en wat ik de afgelopen tijd uitgespookt heb. Ik zie dat mijn laatste blog alweer een maand geleden was! Allereerst begint het nu echt herfst te worden: veel regen, wind en koude temperaturen (tussen de 5 en 10 graden). Af en toe nog wel een mooie, warme dag, maar die zijn steeds zeldzamer. De open haard staat 24 uur per dag aan, iets wat wel heel gezellig is. Als ik sommige mensen in NL mag geloven zijn jullie daar qua weer veel beter af! Geniet van alle zonneschijn en als jullie een straaltje over hebben, stuur die dan even naar me op ok? Mijn adres zet ik liever niet op de website, maar mail me gerust :P

Verder heb ik het nog steeds erg naar mijn zin hier. Paul zorgt voor een 'afwisselend programma' van muffins bakken tot zweepknallen. Ook ben ik regelmatig een dagje weg. Hierover vertel ik later meer. Eerst even wat anders:

Lang, lang geleden waren er eens twee boeren. Op een dag ging de ene boer bij de andere boer op de koffie. En zoals het vaker gaat bij mannen, waren ze aan het opscheppen. Deze keer ging het over de werkhonden. Ze kregen bijna ruzie over wiens hond nou de beste was. Na een lange discussie over wie er gelijk had besloten ze om een wedstrijd te houden. De honden zouden een aantal schapen een bepaald parcour laten lopen (van de ene paddock in de andere paddock, door een yard en in de trailer). Maar er waren wel regels: de hond mocht niet bijten bijvoorbeeld. De hond die het beste luisterde naar zijn baas en het snelste was had gewonnen. En op die dag werd de eerste 'Dog Trial' gehouden!

Nu (een aantal jaren later) zijn die Dog Trials een 'hot item' bij veel boeren en hondenliefhebbers en worden ze door heel Australie gehouden. Twee keer per jaar organiseert Paul de Dog Trials bij hem thuis, en met Pasen was het dan zo ver!

Via internet heb ik gelukkig de kerkdiensten in Enumatil kunnen beluisteren, anders had ik geen 'paasgevoel' gehad. (Paul had nog een poging gedaan door in alle vroegte een chocolade paashaas voor mijn slaapkamerdeur te zetten :-) )

Maaar het was HET drukste weekend ooit. Paul heeft heel wat uren werk in de voorbereidingen gestoken en donderdag kwamen de eerste mensen al. Er zijn in totaal denk ik zo'n 150 mensen geweest, en allemaal hadden ze 1 of meerdere honden mee genomen. Je kunt je voorstellen dat dat een gezellige drukte was (met een hoop geblaf, gejank en hondepoep). Sommige kwamen voor een uurtje, sommigen bleven tot dinsdag. Allemaal tenten en caravans in het land, het hele huis lag vol mensen. Er sliepen zelfs mensen in de schuur! Ik heb verschillende mensen (beter) leren kennen en er was van alles te zien. Er waren wedstrijden in meerdere niveaus zodat iedereen kon meedoen. Je kon schapen en/of eenden werken, er was een 'dog race' en 'dog high jump'. En elke avond rond het kampvuur werden er tot twee uur snachts sterke verhalen verteld. Dinsdag was ik dan ook echt kapot en was ik blij dat het weekend voorbij was.

Ik heb trouwens niet mee gedaan met de wedstrijden. Vorige keer had ik al verteld dat ik het niet zo zag zitten: ik houd niet zo van al die kijkende mensen. Gelukkig had ik daarnaast nog een goed excuus: ik had niet genoeg geoefend met dezelfde hond en omdat ik voor het paasweekend een halve week weg was geweest (met Stewart in de shearing shed gewerkt) had ik al helemaal niet kunnen trainen.

In zo'n weekend kom je veel mensen tegen. Op een gegeven moment kwam ik met een wat oudere man aan de praat die vroeg of ik al in Melbourne was geweest. Nee, dat was ik nog niet. Hij gaf mij zijn adres zodat ik wel in het huis van hem en zijn vrouw kon overnachten. 'Wat gastvrij' dacht ik nog. Op dat moment kwam Paul aangelopen. Ik raakte met iemand anders in gesprek, maar ving half het gesprek van Paul en Meneer X (ben zn naam vergeten) op. Hij vertelde dat hij zijn adres aan mij had gegeven, voor als ik naar Melbourne zou gaan. Hij had namelijk nog twee vrijgezelle zoons thuis wonen (zo vertelde hij) en 'het was hoog tijd dat daar verandering in zou komen'. Ik ben blij dat ik dat net hoorde! Koppelende ouders, nee dank je wel ;-)

Ondertussen loop ik nog met drie andere adressen op zak van mensen in Melbourne, dus heb ik keuze :-)

Afgelopen weekend was er een dogtrial hier zo'n 200 km vandaan. Daar zijn we met zn allen heen geweest. De dogtrial was verspreid over twee dagen en dus gingen we kamperen! Het moet een leuk gezicht zijn geweest: wij met zn 5en in de auto, de achterbak (we reden in een pick up) was volgestouwd met al onze slaapspullen, tent, kookgerei, een grote zak hondenvoer etc etc. Achter de auto hadden we een kar met de hondenkennel met 9 honden, 4 puppies en 20 eenden. Onderweg heeft Paul meerdere keren zijn hoofd uit het raam gestoken om de honden 'stil te fluiten' (wat niet echt werkte....)

Het kamperen was echt fantastisch! Na een lange avond in de pub en later om het kampvuur gezeten te hebben werd ik de volgende ochtend wakker van Chloe.Wij lagen in het 'meidengedeelte' van de tenten ik lag voor de uitgang. Niet handig, als er iemand met de ogen nog op half zeven naar de wc moet. Ik draai me nog een keertje om,maar iedereen begint wakker te worden, inclusief de honden die graag gevoerd willen worden. Al gauw heb ik ook mijn kleren aan en als ik de tent uit kom, heeft Paul de koffie al voor me klaar staan en zie ik dat the egg and bacon al in de pan op het kampvuur staat. Al snel is het tijd voor de wedstrijden en Paul is als tweede aan de beurt. Nadat hij geweest is (en het ging heel goed!) gaan wij (de kids in ik) in de auto en vertrekken we richting 'Walhalla' een dorp hoog in de bergen. Daar is vroeger veel goud gevonden in de mijnen, en het schijnt een erg touristisch plekje te zijn. En inderdaad, wat een mooi dorp! Het lijkt alsof je 50 jaar terug in de tijd gaat als je de auto's niet mee telt. Alle gebouwen zien er oud uit, er is een station met een stoomtrein en veel mooie wandelroutes. We hebben hier een paar uren doogebracht en zijn toen weer terug gegaan naar de trials. We waren net op tijd voor de prijsuitreiking en Paul was tweede geworden! Dat was ook het einde van het kampeerweekend. We hebben de tent ingepakt en even later reden we richting huis.

Verder ben ik met Stewart (de schaapscheerder..) nog twee keer een dagje aan het touren geweest op zijn motor! Een erg leuke manier om Australie te bekijken!! Morgenavond ga ik weer naar Stewart en dan blijf ik er tot zaterdag. Vrijdag ga ik namelijk weer in de shearing shed aan het werk en als het een beetje mooi weer is gaan we zaterdag weer op de motor weg! Ik kijk er nu al naar uit.

Dit was het eerst weer voor nu! Ik zet binnenkort wel weer een paar foto's op de site!