Even ter info: deze blog heb ik in meerdere keren geschreven...

Donderdagochtend:

Ik word wakker van blaffende honden en een kraaiende haan. Het is nog voor 7 uur, en zo rond half 8 zou ik eruit moeten, dus ik heb even tijd om goed wakker te worden, en te bedenken wat me te wachten staat. Rond half 8 zit ik aan de keukentafel en krijg ik ontbijt (bacon and eggs) en ik bedenk dat ik vast de eerste aupair ben die ontbijt krijg wat door1vd kids is klaargemaakt

. Maar de kinderen zijn vrij zelfstandig, wat je ook wel kan verwachten als er geen moeder in huis is. Na het ontbijt brengen we Jakob en Matthew naar de bushalte (die gaan naar het voortgezet onderwijs 40 km verderop) en weer thuis gekomen maak ik Cloe wakker. Nadat zij heeft ontbeten breng ik haar naar school. Als ik thuiskom zijn de bouwvakkers druk bezig met mijn kamer en de nieuwe veranda. Het is tijd om de 20 werkhonden (inclusief puppies!)te voeren, wat een heel erg leuk werkje blijkt te zijn.

Eerst komen ze uit hun kennel en rennen ze vrolijk rond, zitten ze elkaar achterna en maken ze elkaar helemaal gek met hun geblaf. Vervolgens roept Paul alle honden, moeten ze gaan zitten (in een kring rond de etensbakken) en gooit hij voer in de etensbakken (een paar doorgeknipte jerrycans). Dan houdt Paul zijn 'toespraak'. Hij corrigeert de honden als ze dichter naar de bak kruipen of niet goed meer zitten, roept wat woorden om ze lekker in de war te maken en dan roept hij: 'it's okay': het teken dat ze mogen gaan eten. Man, wat een leuk gezicht! Al die honden die niet weten hoe snel ze bij welke bak moeten zijn en in no-time zijn de bakken dan ook schoonleeg. Dan nog even rondrennen en stoeien, dan is het weer tijd om terug te gaan in de kennel. Paul gaat bij een deur staan, roept een hondennaam en daar komt de juiste hond aangerend, gaat de kennel in en krijgt nog een paar brokjes. Wauw, wat een mooi gezicht is dat, die beesten zijn inderdaad goed opgevoedt.

Nu is het toch echt tijd om het huishouden te doen. Paul legt me een beetje uit wat de bedoeling is, en gaat dan buiten aan de slag. Nou, ik heb al wel gezien, er is heel wat te doen, ik kan hier wel een project van maken. Het is niet dat het een enorme bende is, maar het moet gewoon echt schoon worden gemaakt. Als ik elke dag maar een gedeelte doe, dan moet het er over een week toch veel beter uit zien lijkt me.

's Middags haal ik de kinderen op van de bus en school, doen we wat spelletjes en zitten we tv te kijken. Erg gezellig :) Het zijn echt leuke kinderen, ze vermaken zichzelf prima en helpen met plezier een handje mee in het huishouden omdat ze dat gewoon gewend zijn!

Zondagavond:

Het weekend zit erop. Het voelt alsof ik hier al weken ben en ik zie het eigenlijk helemaal niet als werk. Ik doe gewoon de dingen die moeten gebeuren: beetje schoonmaken, beetje de kinderen vermaken, beetje buiten rondlopen etc.

Paul vertelde me dat er elk weekend wel mensen over de vloer komen, die ook blijven slapen. Er waren dit weekend twee vrienden (met elk een kind) en Pauls vriendin. Daarnaast kwam een vader zn zoon brengen die weer opgehaald zou worden door moeders, maar die kwam niet opdagen dus bleef 'de verloren zoon' ook maar slapen. Ach ja, het kan allemaal: matrassen overal door het huis, een deken erbij en hoppa,je hebt weer een slaapplek (mannen zijn wat dit betreftveel gemakkelijker dan vrouwen geloof ik).

Ik heb vandaag gezien hoe de werkhonden getraint worden. De twee vrienden hadden naast hun kind ookde honden meegenomen en die moesten nog wat 'bijgeschaafd' worden. Het is ongelofelijk om te zien wat die beesten kunnen, en hoe ze reageren op een fluitje of een bevel. Heel erg leuk.

Verder hebben Paul en de kids me de omgeving laten zien. We hebben twee watervallen gezien, waarvan 1tje op het terrein is van Paul (dat is toch bizar? Dan ben je eigenaar van een waterval... Hoe cool is dat?!) !

Zaterdag ben ik trouwens nog aan het winkelen geweest, want ik heb nu toch echt warmere kleren nodig. Man, wat is het hier koud! Helemaal omdat ze aan het verbouwen zijn en het huis niet echt tochtdicht is. Het was vorige week hard voor te stellen, maar ik loop nu de hele dag met een dikke trui aan en een lange broek.

Dinsdagavond:

Nog even kort wat vertellen. Het begint nu echt routine te worden en dat is wel lekker. Ik weet wat er van me verwacht wordt, waar alles ligten ik ken de kinderen en Paulwat beter, maar toch is elke dag ook wel weer heel anders. Vandaag heb ik gezien hoe Paul twee schapen heeft geslacht. Best gek om te zien: van vrolijk in de wei tot .... nouja... nog net niet op je bord (want ze moeten nog 5 dagen hangen). Maar dat komt nog wel.

Nou, ikzet nog even watfoto's online enkruip zo mijn nest in. O, en nog even heel snel: ook hierkan het best warm zijn, ik huppelde alweer in mijn hempje rond het huis. Lang leve de zon