Nog een nachtje slapen, dan gaat het avontuur weer beginnen. Na hier bijna twee maanden gewoond te hebben gaan we Corlette verlaten. Wat een mooie tijd hebben we hier gehad! Het voelt echt gek om hier weg te gaan, om alles hier achter te laten: Het luxe huis, het mooie uitzicht, de mooie stranden, de warme zon, mensen die we hebben leren kennen... Eigenlijk wil ik er niet te veel over na denken, want ik ga het vast erg missen.

Met een grijns denk ik terug aan hoe we hier binnen kwamen, hoe Claudia en ik op zoek zijn geweest naar werk en gewoon aan alles wat we hier gedaan hebben. We hebben kennis gemaakt met een vriendin van Jolanda, die hier een maand is geweest. Op een gegeven moment woonden we hier zelfs met zn 5en: Michael is anderhalve week thuis geweest (wat niet helemaal in de planning lag, hij zou eerst een weekend blijven) en we hebben hem goed leren kennen (en dat is maar goed ook, want hij is helemaal niet zo'n opruim-en-ordenfreak als we dachten haha). Dat was trouwens best een gek moment. Wij voelden ons hier helemaal thuis, maar op het moment dat hij thuis kwam moest iedereen even wennen. Want moet je nu ineens vragen om de tv aan te zetten? Maar gelukkig was Michael heel relaxed en viel het allemaal reuze mee. Hij vond het geloof ik zelfs wel leuk dat we er waren, en heeft ons de omgeving laten zien (voor zover wij die nog niet hadden gezien natuurlijk) en ook veel nieuwe dingen geleerd (didgeridoo spelen, garnalen pellen, australische uitspraken uitgelegd etc).

Claudia en ik hebben vier weken in het hotel gewerkt, en toen waren we er eigenlijk wel zat van. De meeste dagen waren wel oke, sommige vooral erg lang. En als je dan moet werken met een 'ik-laat-je-alle-rotklusjes-wel-opknappencollega' dan is de lol er wel snel af. Maar we hebben ook weer nieuwe, leuke mensen leren kennen en natuurlijk weer ervaring op gedaan.

Ik had nog een week vrij voordat we vertrekken naar 'het onbekende', en die hebben we dan ook gevuld met een paar leuke dingen zoals parasailen(!!), kanoen en vuurtoren bekijken. Erg leuk allemaal, foto's komen online!

We hebben ook weer de nodige stranden bezocht, en Jolanda is weer goed op dreef. In een week tijd heeft ze het voor elkaar gekregen om haar (pardon, ONZE) australische telefoon te verliezen. Na lang zoeken heeft heeft ze de moed opgegeven. Een paar dagen later zijn we weer op hetzelfde strand, en bekijken we 'just in case' de plek nog even waar ze gezeten hebben. We graaien wat in het zand, maar het lijkt wel erg nutteloos. Ik moest even denken aan de spreekwoordelijke speld in de hooiberg. Maar... Jolanda zou Jolanda niet zijn als ze de telefoon niet terugzou vindenen jawel... Claudia groef 'per ongeluk' tegen de telefoon aan. Ze pakte hem op en 'bliep' we kregen een smsje. (Blijkbaar onder het zand geen bereik?) Manmanman wat hebben we gelachen. Het is toch ongelofelijk!

Een dag later waren we weer op het strand en Jolanda zat even op te scheppen over wat voor geluk ze altijd had methaar 'verloren spullen'(rijbewijzen, portemonnees etc etc). Vervolgens duiken we de zee in en de golven zijn een stuk hoger als dat we gewend zijn. Na een grote golf komt Jolanda proestend weer boven en zegt ze: 'Nou, die bril van mij staat in ieder geval stevig op mijn hoofd'. En.. daar komt de volgende golf. Jolanda komt weer boven... zonder bril. We hebben nog gezocht, maar niets gevonden. Wie weet vinden we hem nog een keer als we vis gaan eten ofzo..

Afgelopen week zijn Michael en Claudia weggegaan. Michael naar de volgende cursus, Claudia op weg naar Cairns. Christina is ondertussen ook alweer in NL, dus nu zijn Jolanda en ik nog maar met zn 2en. Gek hoor, na zoveel weken samen te zijn geweest gaat iedereen weer zn eigen weg. Ik houd niet zo van afscheid nemen, maar ja, dat hoort er allemaal bij.

Wij hebben ondertussen ook nieuw werk gevonden en op een verschillende locatie. Dat betekent dus dat wij uit elkaar gaan! En dat zal wel even wennen zijn, na 6 maanden bij elkaar zijn geweest. Gelukkig hebben we allebei skype en daar zullen we vast heel veel gebruik gaan maken. We gaan allebei werken als au pair op een boerderij. Ik kom in een gezin met 3 kinderen (twee jongens en een meisje) en kan naast het oppassen/schoonmaken ook helpen op de boerderij. Dat laatste lijkt me vooral heel erg leuk. Ze hebben 'cattle and beef' (wat is het verschil??), en daarnaast is de vader werkhondentrainer en geeft hij cursussen. Heel interessant dus, en ik hoop dat ik daar veel van mee kan krijgen :)

Morgen (dinsdag) gaan we hier weg en breng ik Jolanda naar 'haar' gezin vlakbij Albury (zo'n 800 km). Daar blijf ik dan een nachtje slapen en de volgende dag ga ik verder. Ik denk dat ik woensdag aan het eind van de middag aankom in Welshpool. We zitten zo'n 550 km bij elkaar vandaan, dus we gaan in de weekenden vast afspreken! Hoelang we daar gaan werken weten we nog niet. We zetten het eerst op 2-3 maanden, vinden we het niets dan stoppen we eerder, is het heel leuk dan blijven we gewoon langer. We laten het wel over ons heen komen, zoals altijd.

Dit was het weer voor nu! Vanuit Corlette: tot de volgende keer!