Vanuit een motel in (ik kijk Jolanda even aan.. waar zitten we ook alweer?) Glenn Innes. Een paar dagen geleden hadden we niet gedacht dat we hier zouden zijn, maar zo gaat het wel vaker. We zijn met zn 3en, Claudia (oud-collega van de mangofarm, backpacker) is hier ook, we zitten CSI New Yorkte kijken (jawel, net zo als in Nederland gebeurt, alleen dan zonder ondertiteling) en ik ben ondertussen (vooral in de reclames) een blog aan het typen. Ik denk even terug aan de afgelopen dagen.

Zondagmorgen: de wekker gaat om 5.45 want we gaan richting Sydney. Ida and Joan rijden mee en die moeten een trein halen richting Melbourne, vandaar dat we zo vroeg zijn. Het is zo'n 450 km. We willen op autojacht en daar hebben we een week vooruit getrokken. Claudia is al in Sydney, ze heeft al een backpackershostel voor ons geboekt zodat we bij haar in de kamer kunnen. Het is erg leuk om elkaar na een maand weer tegen te komen en we gaan eerst op het balkon (wat een luxe!) bij zitten kletsen. Dan pakken we onze boel wat uit (voor zover dat kan op een kleine kamer met 6 andere backpackers. Je wilt echt niet weten wat voor zooi dat is!) en gaan we uit eten in Chinatown (lekker!!). We kruipen er vroeg in want we zijn moe van de reis.

De volgende dag slapen we uit en gaan we op autojacht. We lazen in de Lonely Planet over een grote automarkt voor backpackers waar je auto's kan kopen van backpackers die terug naar huis gaan, vaak vol met campingspul en andere handige dingen. Dus wij opzoek naar de automarkt, maar toen we daar aankwamen bleek dat er maar 4 auto's stonden waarvan 1 verkocht. Hmm... dat viel even tegen. De eigenaar kwam ons vertellen dat alles nu online gebeurt. Dus wij balen natuurlijk. Wij lopen de garage uit, ondertussen druk discussiëren over wat we nu gaan doen. Achter ons loopt een stel, ook net de garage uit. Wij betrekken hun in het gesprek en dan vertellen zij dat zij hun auto willen verkopen. ‘Oh! Is dat de auto? Wauw, dat ziet er goed uit! Ja, zoiets zoeken we ja!'. Een Mistubishi Magna stationwagon. Om een lang verhaal niet nóg langer te maken: na wat wikken en wegen, proefritje, een test in de garage en wat papierwerk hebben we de auto de volgende dag gekocht. Maar...

Er was wel een maar. De auto komt uit Queensland. Dat betekent dat als we ‘m over willen schrijven we ook naar een gemeentehuis in Queensland moeten. Dus wij eerst kleine Suzie (de Suzuki) weggebracht naar Tamworth (en afscheid genomen van onze trouwe reisgenoot die ons nooit in de steek heeft gelaten hoe hard ze soms ook uitgelachen is door andere weggebruikers), daar nog anderhalve dag gebleven en vervolgens in Grote Mitch (van Mitsubishi) op weg naar Queensland (zo'n 400 km vanaf Tamworth). Dat hebben we dus vandaag gedaan. We zijn nu op de terugweg, op weg naar Nelson Bay...

Dat is ook zoiets bijzonders: we hebben echt een fantastisch aanbod gehad, ik denk echt dat we de ‘luckiest' backpackers zijn in Australie. In mijn vorige blog heb ik de naam Michael genoemd, een vriend van Stuart. Hij zit in het leger en is piloot. Hij woont in Nelson Bay in een (volgens Stuart en Nell) fantastisch huis met een enorm mooi uitzicht over de oceaan. Omdat hij in het leger zit, is hij veel van huis en zoekt hij (nu komt het...) iemand om op zijn huis te passen!! En dat mogen wij gaan doen!! We mogen zelf weten tot wanneer we blijven(tot augustus) enmogen alles in zijn huis gebruiken zolang we de boel maar een beetje schoon houden en het gras zo af en toe maaien.

Dus daar zijn we nu onderweg naar toe. Morgen zullen we daar aankomen en gaan we eerst vakantie houden. Er is strand, je kunt er kameel rijden, duiken, snorkelen, surfen en wat ook meer... Er schijnen dolfijnen te zijn en in bepaalde tijden van het jaar walvissen. Hoelang we blijven weten we nog niet. We laten dit gewoon over ons heen komen...!