En daar sta je dan met je goeie gedrag: rond een uur of 12 in de snikhete zon met de zonnebrandcrème tot in diep onder je oksels (zodat je echt nergens kunt verbranden) met twee mango's in je handen die je net hebt geplukt, klaar om ze in een kar te gooien. Heb je ze gegooid, dan ga je hard op zoek naar nieuwe mango's, want ja, die bomen moeten helemaal leeg en sommige mango's zitten goed verstopt. Je hebt al 6 uur gewerkt en er gaan nog zeker een aantal komen vandaag, nog maar niet te denken aan de 35 dagen die nog komen. En dus pluk je de volgende twee, en de volgende twee en nog maar eens twee....

Er zijn een aantal dingen waar je om moet denken:

• Bij het plukken komt er bijtend sap vrij wat vrij pijnlijk is als het op je huid komt (niet op dat moment, maar later) dus je moet op een speciale manier plukken. Zorg er ook voor dat het sap niet op ander fruit/je collega's terecht komt. Komt er toch iets op je handen: handen wassen. Sowieso elk half uur: handenwassen
• Je werkt met eten. Na elke nies, elke wc beurt en elk kuchje: handenwassen.
• Fruit moet ín de kar terecht komen. Niet ervoor, niet ernaast,niet ertegen, niet er onder en niet erover heen.
• Je mag niet verder gooien dan 3 meter
• Loop niet voor gooiende collega's langs
• Gooi niet naar collega's

Het is dus nog niet zo gemakkelijk hoor, dat fruit plukken. En er wordt ook regelmatig één van de regels overtreden. Om het leuk te houden hebben we een spel bedacht waarbij we punten kunnen verliezen. We starten allemaal met 25 punten. Mango ernaast: -1. Mango ertegen: -1. Mango tegen collega - 10. 0 punten? Dan wordt je zeiknat gegooid... Het gaat sindsdien een stuk beter...

Hoe laat zal het ondertussen zijn? Nog maar 7 minuten later? Verder maar weer... En dan... Het teken van de ‘driver' dat we mogen stoppen omdat het water in de kar ververst moet worden. Iedereen ploft op de grond, maar springt net zo hard weer overeind omdat er een vloedgolf onder uit de kar komt. Vervolgens komt er een tankauto met nieuw water (met een wit stofje erin, een tegengif voor het bijtende sap) die de kar weer vol laadt. Dit duurt zo'n 10 minuten, en we werken snel even een paar broodjes, een appel of (jawel..) een mango naar binnen. En dan mogen we weer. De driver staat weer op de kar, drie plukkers aan de ene kant, drie aan de andere kant en zo gaan we de rest van de rij bomen bij langs. Als je het warm hebt drink je wat water, of gooi je het in je hoed (dat doen de jongens tenminste..) en je kunt altijd je handen wassen onder één van de vele sproeiers. We moeten het fruit in een soort trampoline-trechter gooien. Dan valt het in een bak met water en via een lopende band komt het in een enorm krat terecht. En ondertussen worden de mango's steeds besproeid. Het handen wassen is voor ons dan ook geen probleem met zoveel sproeiers.

We hebben zo'n52.000 mangobomen leeg te plukkenen we zijn met 9 plukgroepen. Volgens de werkgever hebben we hier zo'n 4 - 6 week werk aan. Officieel hebben we 1 dag in de week vrij, maar dat schijnt ook niet altijd zo te zijn. Het hangt wat van het weer af en van andere omstandigheden, maar de mango's moeten eigenlijk gewoon zo snel mogelijk geplukt worden. Morgen zijn we toevallig vrij, omdat alle kratten vol zijn en er zijn vandaag geen lege binnen gebracht vanwege een fout van de verpakkingafdeling.

Dat betekent dus dat zo ongeveer iedereen morgen naar Katherine gaat om eten in te slaan (hier in Mataranka is een dure, kleine supermarkt) en te internetten, bellen, smsen en/of gewoon lekker te shoppen.

Kangaroes (of eigenlijk: wallaby's, de kleinere versie van een kangaroe) hebben we heel veel gezien. We hebben er zelfs één als huisdier en hij wilde net al naar binnen hoppen. Ik heb snel de deur dicht gedaan, hoef m niet in mn slaapkamer. Nu zit hij hier voor de deur, ik zie zijn staart onder de deur door komen. Hij is best lief hoor, maar als je niet oppast eet ie het brood van je bord!

Verder is Mataranka best een leuk, klein dorp. We zitten er een paar km buiten, en hebben echt een mooie omgeving. Palmbomen, een national park en 100 meter lopen hiervandaan een warmwaterbron waar we in kunnen zwemmen. Als je daar na een dag hard werken op je rug in ligt, en je kijkt zo omhoog naar de strakblauwe lucht omlijst door palmbomen dan waan je je en beetje in het paradijs... Hier gaan we het vast wel 6 weken uithouden...

Dit was het voor nu. Ik ga slapen, morgen naar Katherine om de blog te plaatsen! Tot de volgende keer!